Break a leg zeggen Engelse acteurs als ze elkaar veel succes en geluk wensen voordat ze het podium opgaan. Ik heb het iets te letterlijk genomen.
Knak….dat is gebroken, ik wist het meteen, net als de vorige keer. Toen was ik 16 en was het mijn rechterdijbeen tijdens schoolsport op het Baronie voetbalveld. Bijna dezelfde setting. Mijn ANWB rij-instructrice en collega cursist gaan bij me op de grond zitten. We praten honderduit in afwachting van de ziekenwagen. Anke van de ANWB belde 112, uiteraard. 40 jaar geleden heb ik zelf opdracht gegeven om de ziekenauto te bellen. De sportleraar overzag het niet helemaal en stimuleerde me toen om op de staan terwijl ik een knie teveel in mijn been had.
In plaats van eten afgelopen vrijdag bij Wolfslaar met mijn dochtster Sanne, Dirk en Ansje en met zoon Jan lekker naar Berlijn dinsdag, staan me dingen te wachten die ik me zo liggend in de geur van benzine van de omgevallen motor nog niet kan voorstellen.
Scheen- en kuitbeenbeenbreuk….112 ambulance zonder zwaailicht..in twee uur tijd vier keer mijn naam en gegevens gevraagd. Gips om te stabiliseren…’s avonds laat nog een operatie…..pen in het scheenbeen getimmerd….twee dagen drukverband ….gemobiliseerd met looprekje en toen met krukken. U kunt naar huis….dank je wel dokter….
Zondagmiddag weer thuis nog voor je de wintertijd goed en wel kon instellen. Door de wintertijd Ans per ongeluk zo’n beetje midden in de nacht gebeld.
Over twee weken terugkomen en eerst een foto laten maken. Ondertussen is de opdracht je gemak houden, thuis wat rondscharrelen en geen grote daden willen verrichten. Zorgen dat je vaak je voet beweegt en haaks op je been manoevreert, anders krijg je een spitsvoet….het klinkt dreigend. Nee, ik trotseer de pijn en zal wel een spitvoet voorkomen.
Ze weten wel van aanpakken in het huidig ziekenhuis systeem.
‘s avonds om tien uur opereren…..geen probleem. Eerst nog kiezen tussen ruggeprik of algehele narcose. Ook op de OK en op de spoedopname zijn de verpleegkundigen er zelf niet eenduidig over. Ondanks de pogingen om de spookverhalen weg te nemen, heb ik de veilige manier gekozen. Volledige narcose. Denk maar aan iets plezierigs….we gaan nu beginnen. Anderhalf uur later deed ik monter mijn ogen open op de Intensive Care. De uitslaapamer is vrijdagsavonds dicht. Er is geen plaats op de orthopedische afdeling. Ik wordt in een kamer op de afdeling oncologie binnengereden. Ik moet daar niks achter zoeken….
Schitterend uitzicht op Chassee, Watertoren, Grote kerk kermisattracties. Zaterdag veel telefoontjes en sms’jes van vrienden, kennissen en familie. Zoveel lieve reacties, hartverwarmend. Bedankt allemaal voor die spontaneiteit.
Ook wel hier en daar een glimlach of zelfs schaterlach….jaja penispauze, ,midlifecrisis nu compleet….ik roep het blijkbaar zelf op en relativeer dat soort dingen zelf ook graag. Nu moet ik weer een bijpassende hobby zoeken….
Ik ben met de hele genezing inclusief fysio wel een maand of zes zoet.
