Nee….geen schrijffout. Helaas.
Twee weken verder en behoorlijk veel diclofenacs en paracetamolletjes.
Ik zal er maar een röntgenfoto bij zetten. Toen ik die vanmorgen zag, snapte ik pas waarom er allemaal gaatjes en hechtingen in mijn been zaten.
Het is rustgevend en leerzaam wanneer je een gebroken pootje hebt en je mobiliteit zo goed als nul is. De foto’s spreken voor zich.
Nu nog 7 weken op krukken. Niet meer belasten dan wat nodig is om de voet af te wikkelen. Dan zien ze weer verder. Scherven scheenbeen die nutteloos in de kuit zwerven moeten zichzelf weer vastgroeien.
Krammen zijn er uit en er kan weer gebadderd worden zonder plastic zakken.
Ik ben bereikbaar en kan ook weer een aantal uren voor mijn werk dingen thuis doen. Een paar keer per week ga ik naar de Pasbaan en ook naar de fractie om een stuk van een vergadering bij te wonen. Gelukkig werken mijn collega’s mee zodat ik op die manier nuttige en effectieve dingen kan blijven ondernemen voor de instelling en de fractie. Maar herstel vergt ook rust en tijd, het is niet anders.
Netjes gedaan he…..graag met schroeven en bouten…..
Tussen de schroeven in knie en enkel zit het kapotte scheenbeen opgesloten.
Gelukkig bijna geen pijn meer. Iedereen die een berichtje heeft gezonden..hartstikke blij mee. Voor iedereen: als het ergens voor nodig is kan ik er even zijn hoor.
