Al jaren duurt de kranslegging bij de dodenherdenking in Breda lang. Er zijn nou eenmaal veel groeperingen die een krans of bloemstuk willen leggen.
Op het moment dat de Last Post klinkt en de erewacht met het geweer op de schouder staat, is de kranslegging niet afgerond. Na de 5 volksliederen en twee minuten stilte gaat dan de kranslegging dan weer verder…..
Soms wordt geprobeerd de plechtigheid te bekorten. Dat zou kunnen door bijvoorbeeld de burgemeester namens alle politieke partijen één krans te laten leggen in plaats van allemaal apart.
De achterban van de PvdA geeft er de voorkeur aan om als politieke beweging een eigen krans te leggen. En dat is te begrijpen. De oorlog heeft voor de SDAP’ers van die tijd een grote impact op hun leven. Tot het moment dat de achterban van de PvdA in kan stemmen met het leggen van één enkele krans namens iedereen, is het ongemak van de lange kranslegging dan ook niet goed uit te bannen.
De enige mogelijkheid om de kransleggingen te bekorten is door de kransen gelijktijdig door meerdere organisaties te laten leggen. Dat had de PvdA voorgesteld en ook Groen Links kon met gezamenlijke kranslegging instemmen. Vervolgens werd de kranslegging bepaald een vreemde en onbegrijpelijke vertoning. VVD en Leefbaar Breda leggen zelf geen krans. De krans van de gemeente Breda is voor hen voldoende. Die is mede namens hen.
PvdA en Groen Links Breda werden tegelijk uitgnodigd voor de kranslegging. Piet Hein Scheltens, Selçuk Ackinsi, Carin Benders en Henk Haarhuis legden gezamenlijk de twee kransen van hun politieke bewegingen. Daarna kwamen CDA, D66, SP en B97 ieder met hun eigen krans….apart. Voor de insiders in de politiek moet dat er vreemd hebben uitgezien. Is dit de aanzet ot een fusie of lijstverbinding?? Dat laatste zou trouwens nog best kunnen ook, maar dat is nog veel te vroeg. Persoonlijk miste ik ook enkele trouwe kransleggers, het Heerengenootschap Foppe, en het COC. Maar ook aanwezigen namens de moslimgemeenschap die er vorig jaar waren, heb ik nu niet gezien.
Na de herdenking in het Valkenberg was er een prachtig concert van het Koninklijk Breda’s Mannenkoor. Vooral het eerste stuk : Tebe Poem van Bortnianski vond ik ontroerend. Zo’n mannenkoor op sterkte heeft tegelijk de klank van de oude socialistische strijdliederen, Russische koren en kerstmuziek.
