Henk Haarhuis

Op reis door China vraag je je natuurlijk ook af hoe leefbaar het is met zo’n sterk gezag vanuit Bejing. Een paar opvallende dingen: niemand van de delegatie heeft zich in China onveilig gevoeld. Ook vrienden die weken en maanden door China trokken zeggen dat. En toch zie je bijna nergens politie. Nergens militairen. Je zou denken dat men op de luchthavens, met alle risico’s en dreigingen juist daar enorm machtsvertoon ten toon zou spreiden. Geen machtsvertoon gezien. Ik heb daar ook geen verklaring voor.

Toch, zo’n enorm volk van 1,5 miljard mensen moet eten en wonen en wil welvaart. Dat blijkt uit alle gesprekken die we voerden. Men wil welvaart, maar ook beheersing van milieu, CO2, vermindering van smog, veiligheid en leefbaarheid.
Ziedaar de opgave aan alle steden.
Zo’n groot volk in de hand houden, voeden, opvoeden en verstandig sturen is een hele moeilijke opgave.
Als men ingrijpt gaat het ook bepaald rigoureus. Ontwikkelingsruimte van 20 km2 is geen sinecure, maar men pakt het aan. Duivelse dilemma’s want dat kost veel boeren hun landbouwgrond, maar zonder dat kun je geen 2 miljoen mensen huisvesten.

Dat zelfde hebben we gezien bij de afschaffing van brommers. Vanuit Bejing heeft men het gebruik van brommers vanwege lawaai en CO2 in korte tijd afgeschaft. Maar niet zonder er wat voor in de plaats te stellen. Al rekenend bleek de vervuiling door vervanging met electrische fietsen een gunstige milieubalans op te leveren. En dan pakt men wel krachtig door. Dat bedoelde ik met bestuurskracht. Je kunt je het hier niet voorstellen, maar vanuit centrale regie kan men daar snel tot grote verbeteringen komen. Er rijden nu in de steden bijna alleen nog maar snorrende fietsen en electro-karretjes met gereedschap, materiaal enz. Overigens naast hele oude sputterende vrachtwagens, rokende taxi’s en dergelijke. Maar je moet soms een begin maken en dan verder verbeteren.

Mrs. Wang, President of Electrical Bycicle

Een bedrijf (CF) waar we op bezoek waren, wil graag ook electrische vrachtwagens en bussen ontwikkelen. Men zoekt naar verbetering van technlogie en accu-capaciteit om dat mogelijk te maken.

Wat jammer dat de raadsvergadering op donderdag 20 september zo uit de tijd liep dat er geen plaats meer was voor de presentatie van de Chinareis. Des te meer omdat we met de presentatie hadden willen voorkomen dat de reis belachelijk gemaakt en geridiculiseerd zou worden. Alles wat mooi is is kwetsbaar. Tijdens de reis hebben wij ons natuurlijk ook afgevraagd wat zo’n grote stad beweegt om contacten in het buitenland te zoeken met veel kleinere partners. Maar het gaat de Chinezen ook helemaal niet om grootte. Overigens denk ik dat de werkbezoeken die nu wederzijds zijn gebracht wel heel goed waren, maar dat de beide steden nog in de toekomst moeten zien wat er van zo’n verbinding wordt. Is het wederzijds? Heeft de zusterstad na een paar weken bezinning nog steeds behoefte aan contact. Behoedzaamheid is op zijn plaats, dat heb ik ook al in China aan de website toevertrouwd. Maar de kansen voor zinvolle uitwisseling zijn er ook en de cultuur van China, de leefbaarheid en veiligheid en aandacht voor groen en milieu zijn zaken waarvan we kunnen leren en die we kunnen uitwisselen.

Bonsai’s worden als kleine gestalte van de werkelijkheid gekoesterd. Wat klein is is ook groot vv. Met ons beperkt begrip van groot en klein doen we de werkelijkheid soms tekort. Bamboe bonsai’s hebben een bijzondere betekenis. Ze blijven altijd groen: jeugdigheid en levenskracht. Ze zijn hol: ondanks de goede kenmerken moet je bescheiden blijven. Ze buigen en geven mee, maar ze zijn onbreekbaar.

In China, heeft men een fijnzinnig gevoel voor verhoudingen. Het is dan ook niet een vergelijkbaarheid in omvang waar men vanuit China in het buitenland naar zoekt. En men verwacht niet dat Breda even groot is, maar dat het zich wil ontwikkelen. Het ambitieniveau, de drive en spirit is wat men zoekt. Na het werkbezoek van de Chinse delegatie aan Breda, weet men heel goed hoe Breda en West-Brabant eruit ziet. Het convenant gaat dan ook over heel West-Brabant, maar ook dat staat niet in verhouding tot de aantallen en omvang van China.
Breda is ook niet de enige zusterstad. Met de internationale orientatie tonen de steden de openheid naar de wereld, die heel China kenmerkt het laatste decennium. De steden hebben de opdracht om een “moderate prosperity” in hun gebied te ontwikkelen en concurreren fel. En dat is een hele opgave met zo ontzettend veel mensen die tot voor een jaar of vijftien nog behoorlijk primitief leefden en onder het communistisch regime moeilijk hun oorspronkelijke cultuur konden beleven. De Culturele Revolutie was natuurlijk een ramp, al praat men daar in het openbaar niet op die wijze over. Besef van en uiten van hun oude cultuur is een grote behoefte. En terecht.

De omslag gaat nu heel snel en de relaties van onder andere Yangzhou met tientallen steden ter wereld betekent dat men ankers ontwikkelt die bij de relaties naar de wereld horen, waarmee men cultuur en ontwikkeling kan uitwisselen. Ik zeg nadrukkelijk uitwisselen, omdat de Chinezen een zeer hoog ontwikkelde technologische kennis hebben.

Ik hoop dat bij de volgende missie ook de pers meegaat. Kan toch verhelderend zijn.